ADHD bij vrouwen: Mijn diagnose kwam pas op mijn 33e

Lange tijd heb ik me afgevraagd: Wat is er mis met mij?
Waarom voelde alles zó overweldigend, terwijl anderen moeiteloos leken te functioneren? Waarom kostten alledaagse dingen zoals op tijd komen, plannen, overzicht houden mij zoveel moeite? Pas toen ik 33 was, kreeg ik het antwoord waar ik mijn hele leven onbewust naar zocht: ADHD.

ADHD ziet er anders uit bij vrouwen

ADHD wordt vaak geassocieerd met drukke jongetjes die niet stil kunnen zitten. Maar bij vrouwen ziet het er vaak heel anders uit en juist daarom wordt het vaak gemist. Vrouwen met ADHD vallen zelden op. Ze kunnen dromerig zijn, perfectionistisch, chaotisch, emotioneel intens, of juist extreem goed in zich aanpassen. Wat aan de buitenkant misschien gewoon “gevoelig”, “onhandig” of “druk in je hoofd” lijkt, kan in werkelijkheid een leven lang worstelen zijn met een brein dat anders werkt.

Leven zonder diagnose

Ik heb mijn hele leven gedacht dat ik gewoon niet ‘goed genoeg’ was. Niet gedisciplineerd genoeg, niet gefocust genoeg, niet georganiseerd genoeg. Ik wist wel dat ik slim was, creatief ook, maar waarom lukte het me dan niet om ‘normaal’ te functioneren? Ik voelde me vaak tekortschieten. Mijn hoofd was altijd vol. Mijn emoties intens. En ik had duizend ideeën, maar moeite om er één af te maken. En dit heb ik nog steeds.

Pas na jaren van vallen, opstaan en mezelf steeds opnieuw afvragen wat er toch mis met mij was, kwam de diagnose: ADHD. Geen ‘verlegenheid’, geen ‘burn-out’, geen ‘karaktertrekjes’. Gewoon: een ander brein.

Geen medicatie, wel bewust leven

Ik gebruik geen medicatie. Niet omdat ik er tegen ben, maar omdat ik mijn hele leven al zo heb geleefd en inmiddels manieren heb gevonden om ermee om te gaan. Structuur helpt. Duidelijke routines. Rust en ruimte om af te schakelen. Maar ook acceptatie: weten dat ik soms vergeetachtig ben, dat ik overprikkeld raak, dat mijn hoofd soms overloopt – en dat dat oké is.

Het maakt een wereld van verschil om te weten waarom je anders denkt, voelt en reageert. Het geeft ruimte om milder naar jezelf te kijken. En om je leven zó in te richten dat het bij jou past, in plaats van bij de verwachtingen van anderen.

Waarom deze verhalen belangrijk zijn

Te veel vrouwen lopen nog steeds jarenlang rond met het gevoel dat ze falen, zonder te weten dat er een naam is voor wat ze ervaren. ADHD bij vrouwen wordt nog steeds vaak gemist, weggewuifd of verkeerd begrepen. Daarom is het zo belangrijk om dit bespreekbaar te maken. Want hoe eerder je begrijpt wat er speelt, hoe beter je kunt leren omgaan met de uitdagingen – én de mooie kanten – van een ADHD-brein.

Mijn boodschap aan andere vrouwen

Als je dit leest en je herkent jezelf in mijn verhaal: je bent niet alleen. Je bent niet lui, gek, zwak of ‘te veel’. Misschien is het tijd om jezelf wat vragen te stellen die je nooit eerder hebt durven stellen. Of om hulp te zoeken bij iemand die echt luistert.

ADHD hoeft geen belemmering te zijn. Met de juiste kennis, tools en vooral: zelfcompassie, is er prima mee te leven. Niet altijd makkelijk, maar wel mogelijk – en soms zelfs op een hele mooie, unieke manier.