Even iets persoonlijks: vastlopen met ADHD

“Het is niet luiheid, het is overleven in een hoofd dat nooit stilstaat.”

Soms moet je gewoon even eerlijk zijn. Vandaag is zo'n dag waarop het allemaal even niet lukt.

Mijn hoofd is één grote chaos. De dingen die ik normaal nog een soort van kan overzien — werk, huishouden, afspraken — lijken nu als een muur op me af te komen. En eerlijk? Ik sta stil. Vol in de freeze-stand.

Chaos in het hoofd

Het werk voelt als een berg waar ik niet eens aan durf te beginnen. Elke taak roept: "Teveel!"

En het huishouden? Laten we zeggen dat Marie Kondo hier spontaan zou flauwvallen bij binnenkomst. Overal ligt iets, alles roept om aandacht. Net als mijn hoofd trouwens. Het blijft maar gaan: gedachten, ideeën, zorgen, lijstjes... en niks komt eruit.

Dit is ADHD

Niet altijd. Maar wel soms. Het is die onzichtbare storm in je hoofd, terwijl de buitenwereld denkt dat je "gewoon even moet beginnen".
Maar hoe begin je aan iets als je brein weigert te schakelen?

Maar we geven niet op

En toch — ik geef niet op. Want ik weet dat dit moment ook weer overgaat.

Misschien lukt het vandaag niet allemaal. Misschien blijft de chaos nog even.
Maar ik weet ook: ik heb dit eerder gevoeld. En ik ben er elke keer weer uitgekomen.

Eén ding tegelijk

Soms is het gewoon lastig. En dat is oké.
Morgen kijk ik weer verder. En tot die tijd?

• Adem in, adem uit.

• Kleine stapjes.

• Eén ding tegelijk.

• En vooral: lief zijn voor jezelf.

Je bent niet alleen. 💛

Liefs,
Manon